Zoals vaker in de afgelopen decennia werd ik als gevolg van geringe kalendergevoeligheid overvallen door de jaarlijkse Catena-reünie, door mijn broer Eltjo indertijd aangeduid met ‘Catena-ruïne’, wat wij beiden hilarisch vonden, waarschijnlijk omdat onze humor net zo melig was als onze joints dik of omdat wij niet beseften dat we op een dag niet de festiviteit, maar onszelf, de reünisten, met ‘ruïne’ zouden gaan associëren. Goed, alle nostalgie en vrees voor aftakeling terzijde: ik ben Catena dankbaar voor hun gereüneer, want veertien jaar terug schonk het mij een wedergeboorte van een door de kieren van het leven gevallen vriendschap en een nieuw innig contact. Natuurlijk, om herinneringen op te halen of contacten te hernieuwen hebben reünies sinds de vlucht van de sociale media aan relevantie ingeboet. Maar niet alle senioren zijn elektronisch superfit, en daarnaast: iets wat ‘voor altijd Catena is’, zit in elke generatie Catena-lid. Dus blijf ik komen en laat me verrassen, ook door de jongere lichtingen.
Dat de oogst dit jaar wat schraal was, zal weinig te maken hebben gehad met inspanningen die het bestuur zich had getroost. Het was allemaal FransZijnSchuld. Frans van der Geest, prominent jaren ‘80-‘90 lid, had de avond ervoor zijn 60e verjaarspartijtje groots gevierd, door ‘half Catena’ van zijn lichting bezocht. Het moge evident zijn dat deze groep geen twee feesten achtereen verstouwen kan zonder een week lang kleinkinderen af te snauwen of zakelijke projecten nodeloos te torpederen. En woont men buiten de Randstad, dan gaat men al helemaal niet twee maal binnen 48 uur ‘op Leiden’. Zo lag waarschijnlijk menig voormalig lid ergens met een ijszak op de kop, iets waarnaar ik ook danig verlangde tijdens het diner en de korte nazit die ik nog net kon meepikken, genoeglijk babbelend met Dirk Ebbeling, voordat ook mijn batterij leegliep. Over hoe sterk het programma dit jaar was, kan ik dan ook geen enkele melding doen.
Overigens lijkt het mij zaak om het voormaligeledenbestand bij de tijd te krijgen – in mijn kring was bijna niemand op de hoogte van de reünie. Een bezem door verouderde contactgegevens kan de jaarlijkse reünie nog decennia behoeden voor uitsterven of het bereiken van de zieligheidsgrens. Tot volgend jaar.